_.png)
Ik ben zo moe...
Heb jij dat ook? Dat gevoel van moeheid tot diep in je wezen. En het gevoel dat je het gewicht van de wereld op je schouders draagt en dat je er letterlijk spierpijn van hebt?! Voel jij je ook soms down? Of erg emotioneel? Voel jij je onzeker en ben je het allemaal zo zat?
Zo voel ik me dus vandaag... Eigenlijk al de hele maand... Eigenlijk al een tijdje...
Het is de tijd waarin wij leven. Deze vraagt veel van ons, emotioneel, mentaal en lichamelijk.
Voor sommigen van jullie is de shift duidelijk voelbaar.
Voor het merendeel blijft het vaag zoals bij mij, met vage vermoeidheidsklachten, slecht kunnen (in)slapen, emotioneel zijn/worden zonder aanleiding, misselijk, hoofdpijn, etc.
Als jij dit ook voelt, weet dan dat het ok is. Misschien kun je een dagje vrij nemen om even je lichaam en hoofd een pauze te gunnen. Alles gaat namelijk zo snel, te snel voor je brein om te bevatten. En alles waar je vroeger zeker van was is ook niet meer zeker, dat vind jou brein ook lastig want die wil antwoorden en gebruikte normaal gesproken logica, wat nu ook niet werkt.
Dus doe een stapje terug, probeer het niet bij te benen met je verstand, dat gaat je niet lukken. Voel wat je lijf nodig heeft. Ga het niet bedenken. Probeer niet een oplossing te bedenken met je hoofd want daar vind je niet de oplossing. Die vind je ook niet in de emoties, emoties die komen vanuit gedachten en gedachten komen vanuit verhaaltjes. De verhaaltjes die je jezelf verteld, en de verhalen die anderen je vertellen. Je mind is een hele grote trukendoos! Geloof het niet altijd! Het gaat om gevoel, het gevoel van binnen...
Wat als...
Probeer te stoppen te denken aan de Wat als... scenario's. Dat is compleet de verkeerde kant op fantaseren! Vandaag zag ik dit plaatje op Instagram van een coach die ik volg (@lexiebebbington) en dat is een prachtig beeld van hoe je je zorgen kan maken. Zorgen over dingen die misschien gaan gebeuren. Zorgen of angst over dingen die misschien gaan veranderen. Maar je weet het niet. Vandaag is het nog niet zo...
Dus ik kan nu onder de dekens gaan liggen, me verschuilen en net doen alsof het niet bestaat. De tijd leent zich ervoor... We mogen bijna niks, er is bijna niks en werken staat op een laag pitje... Prima tijd om een winterslaap te nemen! Maak me maar weer wakker als het lente is! Maar we kunnen het ook aangaan. Samen... Want we zitter er samen midden in... Ik ben hier... Net als vele met jou en mij...
En wie zegt dat het allemaal in één dag moet gebeuren? Niemand!
Wie zegt dat er een deadline is en dat het voor een bepaalde dag 'af' moet? Niemand!
Dit is een uitnodiging aan jou om het samen met ons aan te gaan. Je kunt het vergelijken met het opruimen van je schuur, je garage, je zolder of je kelder. Eerst moet alle shit eruit komen en ziet de ruimte eruit als een slagveld en als een complete ravage voordat het beter wordt. Dat is waar we nu staan. We zijn collectief alle rotzooi eruit aan het zetten om naar te kijken. En jij bent uitgenodigd om hier een beslissing te nemen; houden of weggooien?
Met liefde ❤️, dankbaarheid en waardering 🙏 voor alles wat was en is.
Kijk dan eens naar je meningen, je overtuigingen, je waarheden, je coping mechanismes, je ideeën, etc. Alles staat open om te heroverwegen. En jij mag kiezen wat je nieuwe waarheid wordt.
Wat zou je los willen laten?
Wat zou je achter je willen laten?
Waar zou je mee willen breken?
Wat zou je anders willen doen?
Schrijf het op, dans het eruit, verbrandt het of zeg het hardop,
En Zo Is Het.
And So it is...
Alles in jouw eigen tempo.
Alles in jouw tijd.
All is well...
Ik ben hier samen met jou.
Liefs,
Marga
Comments