Bij mij in de praktijk...

Voor wie dat nog niet weten, mijn naam is Marga Hogenhuis-Flokstra, ik ben 50 jaar, getrouwd met Hans en samen hebben we drie dochters. Deze stukjes gaan over ons leven en over de verhalen uit mijn praktijk waar ik met veel plezier werk als therapeut.

Een tijdje geleden, nou eerlijk gezegd al jaren geleden, had ik het idee dat ik wel een column kon gaan schrijven. Met verhalen over gewone mensen die bij mij in de praktijk komen. Om de verhalen te delen die iedereen zou kunnen herkennen. Aangevuld met gebeurtenissen uit ons eigen leven. Ik had grootse plannen en wilde ideeën dat ik misschien wel in een tijdschrift kon gaan staan, dat ik gevraagd zou worden voor de Wendy of &C of de Flow, Happinez of Jan. En dat ik met deze verhalen een verhalenbundel kon gaan uitgeven. Met nog geen letter op papier hè, maar dromen en fantaseren dat is niet mijn probleem! Ik ben nooit begonnen, dat is mijn probleem… Op mijn website staan genoeg blogs die ik heb geschreven en af en toe werd een artikel van mij geplaatst op Damespraatjes.nl. Daar ben ik superblij mee en apetrots op, maar da’s toch niet helemaal hetzelfde.

Vandaag werd ik er wel twee keer weer aan herinnerd. Dus ik dacht, laat ik gewoon eens beginnen en kijken of ik dit kan.

Want ik heb namelijk last van het Pippi Langkous syndroom: Ik heb het nog nooit gedaan maar ik denk dat ik het wel kan!

Hier zit ik dan, een verhaal te typen. Want je kunt nooit de loterij winnen als je niet een lot koopt, toch?

De eerste reminder aan dit streven was toen Marieke Elzinga vanochtend op de radio vertelde dat ze een column schrijft voor &C. En dat ze ermee gaat stoppen want het kost toch meer tijd dan ze had bedacht. Hé, dat biedt mogelijkheden! Ze zijn nu naarstig op zoek naar iemand die dat gat kan vullen! Naar mij! Hier ben ik! Dit is mijn open sollicitatie naar deze functie!

In mijn hoofd ben ik al de maand aan het overdenken, heb ik nog iets leuks meegemaakt? Kan ik nog iets zinnigs vertellen of een mooi verhaal vertellen uit de praktijk. Er popt niets zo automatisch en vanzelf op. Jammer… Dat had ik natuurlijk wel een beetje gehoopt. Ok, misschien moet ik er dan toch iets meer tijd in steken en nadenken over wat ik wil gaan schrijven.

Ik kan niet alles gebruiken… Als er verhalen zijn waarvan je de gebeurtenissen kan googelen en achter de ware identiteit kan komen, dan is dat al een reden om er niet over te schrijven. Bekende Nederlanders is ook off limits, niet dat ik er één in mijn praktijk heb, maar mocht dat zo zijn kan ik daar ook niet over schrijven. Terwijl het juist zo helpend kan zijn voor anderen als bekende mensen vertellen hoe therapie en/of coaching ze verder heeft geholpen.

Ik mag ook niet delen dat ik werkzaam ben voor een grote luchtvaartmaatschappij waar ze counseling preventief aanbieden aan hun medewerkers. Dat zouden alle grote bedrijven moeten doen! Lekker laagdrempelig, kost de medewerkers niets, hoeft niet werk gerelateerd te zijn. Zit je ergens mee? Loop dan even bij Marga langs, ze is er vandaag. Hoe fijn is dat! Dus bij deze, een oproep aan alle Multinationals in Nederland, huur een coach/therapeut in voor een paar uur per maand zodat je medewerkers niet in die burn-out raken. Dat bespaart iedereen een hoop geld en ellende.

Terug naar mijn missie om meer mensen verhalen te vertellen over gewone mensen met soms alledaagse problemen, soms grotere problemen. Het zou toch mooi zijn als coaching of therapie net als de tandarts heel gewoon is. Eén keer per jaar een Mental Health Check Up en als alles goed gaat dan tot volgend jaar en als er iets is waar je mee zit, waar je tegen aan loopt, laten we dan kijken wat zou kunnen helpen! We gaan toch ook naar de sportschool voor onze lichamelijke gezondheid, laten we onze geestelijke gezondheid dezelfde aandacht geven.